Hi allemaal!
Eindelijk was het zover: CHINA! Het laatste stuk van ons prachtige reis kon beginnen. Hoewel we een valse start hadden vanwege onze buikjes, mochten we niet klagen. Zoals eerder beschreven deelden wij onze treincoupé met een Argentijns stel. Deze mensen waren ouder dan wij en waren erg lief voor ons. Als wij gingen slapen om even aan te sterken gingen zij even de coupé uit. Voordat zij de coupé verlieten deed de Argentijnse mevrouw het gordijntje nog even dicht zodat het licht niet in onze ogen kwam. Jan kon ook zijn Spaans even goed oefenen. Deze mensen spraken geen Engels, alleen Spaans.
De trein was erg luxe vergeleken met de andere treinen. Er zat airco in, wat heerlijk was. Ook was er een douche, alleen werd deze niet gebruikt. Wij konden ons wel 30 uur redden in deze trein. De gehele rit heeft Shewa veel geslapen en heeft Jan zich vermaakt met puzzelboekjes en een game-boy van zijn broer Kees. Onderweg veranderden de uitzichten langzamerhand weer. Ze werden minder uitgestrekt en meer bergachtig. In de nacht kwamen we aan bij de Chinese grens. Dit betekende dat het onderstel van de trein veranderd moest worden. Dit was een interessante ervaring! De trein wordt in een loods heel langzaam opgetild zodat de onderkant van de trein losgekoppeld kan worden. Vervolgens worden de Mongoolse onderstellen onder de trein weggereden. Dan wordt het Chinese onderstel eronder geplaatst.
Hoewel het interessant was om te zien, zijn we toch gaan slapen. De volgende middag zouden wij op onze bestemming aankomen: Beijing! Na een nacht goed te hebben geslapen voelden wij ons al een stukje beter. We hebben ‘s ochtends nog wat spelletjes gedaan en puzzeltjes gemaakt waarna wij om één uur aankwamen in Beijing.
Op het station waanden wij ons meteen al in een andere wereld. Het station van Beijing is precies zoals de stad zelf: groot, druk en Chinees. Chinees is logisch, want we waren in China, maar toch was dit een enorme verandering voor ons. Van het Chinese schrift konden we helemaal niks maken! (Taxi) chauffeurs mochten niet in de stationshal komen en stonden daarom allemaal buiten. Één van de tientallen chauffeurs stond daar voor ons. Hem vinden bleek nog wel een opgave. Onze chauffeur stond klaar met een bordje met daarop “Shew” in plaats van “Shewa”.
Hij bracht ons naar ons hotel in een hutong, een traditionele, kronkelende, smalle Chinese zijstraat in hartje Beijing. De jongen die ons incheckten sprak, net zoals de meeste Chinezen die wij gezien hebben, maar matig Engels. Hij probeerde het wel, wat erg vermakelijk (en schattig, volgens Shewa) was. De rest van de middag stond er niks op ons programma, dus konden we Beijing gaan verkennen. Hierdoor kwamen we meteen onze eerste hindernis tegen. We hadden namelijk honger. In miljoenenstad Beijing waren er tientallen eetgelegenheden op loopafstand, maar alle etalages bestonden enkel uit Chinese tekens.
Na ruim een uur zoeken gingen we eindelijk maar ergens naar binnen, niet wetende wat ons te wachten stond. Binnen stond de volleybalwedstrijd China – Nederland op, want de Olympische Spelen waren nog steeds bezig. Grappig! We kregen allebei een (Chinees) menu voorgeschoteld, waar gelukkig plaatjes bij stonden. Op basis van de plaatjes bestelden we twee gerechten waar we (waarschijnlijk) niet ziek van zouden worden. Wonder boven wonder lukte dit uitstekend. We kregen twee lekkere borden met eten voor ons, tot op de dag van vandaag weten we nog niet precies wat we gegeten hebben.
Hier volgde de tweede hindernis van de Chinese cultuur. We wilden namelijk erg graag eten, maar dit moesten wij voor elkaar zien te krijgen met stokjes. We deden het op onze eigen creatieve manier, maar door een beetje af te kijken bij de andere gasten ging dit eigenlijk best goed. We hadden ook mega honger, dus die stokjes lukte wel. Na het eten zijn we naar de hotelkamer gegaan om bij te komen van de reis. Het klinkt misschien gek, bij komen van een lange reis ‘niks doen’. Toch is het reizen best vermoeiend soms. Helemaal als je nog niet helemaal 100% bent!
Na onze rustige middag zijn we lekker de stad in geweest om iets te gaan eten. Voordat wij dit deden, wilden wij bij de receptie even vragen of er een leuk restaurant in de buurt was. De jongen die ons incheckte stond bij de receptie. Dit werd een uitdaging! En dat was het ook. Nadat wij onze vraag in het Engels hadden gesteld, liet de jongen ons met handen en voeten heel beleefd weten dat hij even iemand ging bellen. Even daarna kregen wij de telefoon in ons handen geduwd. De mevrouw aan de telefoon sprak iets beter Engels waardoor wij haar konden verstaan. Eerst hebben wij met haar overlegd welk restaurant geschikt zou zijn, daarna gaven wij de telefoon weer terug aan de jongen achter de receptie. Hij besprak met de mevrouw aan de telefoon de locatie van het restaurant. Vervolgens hing hij op en liet hij ons op een website zien welke kant wij op moesten. Ook schreef hij op een blaadje de Chinese tekens van het restaurant. Onze zoektocht kon beginnen J Grappig om te beseffen dat ondanks je in een mega internationale stad bent, alsnog soms met handen en voeten moet praten om elkaar te begrijpen. Na een paar keer verkeerd gelopen te zijn kwamen we aan bij het restaurant. Een prima, westerse plek waar je even lekker een spaghetti bolognese kunt eten. SMULLEN MAAR!
De volgende dag werden we vroeg opgehaald door onze chauffeur en tourguide om naar de Verboden Stad en het zomerpaleis te gaan. We hadden veel zin om met een goed Engels sprekende tourguide te praten die ons misschien een beetje wegwijs kon maken in deze grote, machtige stad. Voordat wij vertrokken hadden we zin in een lekker ontbijtje. Eenmaal aangekomen bij het ontbijt was er maar gedekt voor twee personen. Wij begrepen het eigenlijk niet zo goed en gingen maar zitten. De mensen van het ontbijt kwamen brood, thee en koffie brengen. Er stond jam op tafel en dit was ons ontbijt. Toen ik later aan de tourguide vroeg waar men in China mee ontbijt gaf zij als antwoord ‘noodles’. Dit verklaarde het semi-westerse ontbijt wat wij deze morgen kregen. Wij waren ook de enige twee die gebruik maakte van de ontbijtservice.
Na het ontbijt zijn we vertrokken. Op naar de eerste stop van onze dag: het Tiananmen-plein. Dit plein wordt ook wel het plein van de hemelse vrede genoemd. Dit plein is zo groot dat er op het plein minstens een miljoen mensen samen kunnen komen. Dit leek het geval toen wij aankwamen, wat een mensen! Het leek wel of we op een festival waren beland. Onze tourguide vertelde dat het zo druk was vanwege de vakantie en het weekend. Het plein bevindt zich voor de poort van de keizerlijke stad. Op deze poort hangt een portret van Mao, hij was een Chinese politicus en partijleider. Hij vormde voor een lange tijd het gezicht van de volksrepubliek China. Vandaar dat zijn portret nu nog steeds voor de Verboden Stad hangt, terwijl hij al 40 jaar overleden is. Een grappig feitje; het portret wordt ieder jaar vervangen vanwege de smog in China. Zoveel mensen en auto’s zijn er dus.
Aan het plein bevinden zich belangrijke gebouwen. In het midden van het plein bevindt zich het mausoleum waar Mao opgebaard ligt. De rij die hiervoor stond duurde drie uur. En dit was om half 9 ‘s ochtends! Het is niet toegestaan om stil te staan bij het mausoleum. Iedereen schuifelt als het ware langs de herdenkingsplek. Naast het mausoleum bevindt er zich ook een herdenkingsplek voor de oorlogshelden op het plein.
Ook staat er nog een parlementsgebouw en een museum over de Chinese geschiedenis en revolutie. Al met al een mega interessant plein om te zien! De mensen op het plein vonden ons ook erg interessant. Er wilde meerdere mensen met ons op de foto. Dit is voor even leuk, maar ‘monkey see, monkey do’. Nadat Jan (voor de grap) opperde om er geld voor te vragen (haha) hebben wij het maar afgekapt en zijn we snel doorgelopen de Verboden Stad in.
De Verboden Stad is best wel groot! Het is een langwerpige stad waar vroeger de Chinese keizers en de Ming- en de Qing-dynastie hun rijk bestuurden. Het was dan ook streng verboden voor de normale burger om hier te komen. Er werd gelijk een eind aan je leven gemaakt, om het maar even plat te zeggen. De gebouwen komen uit de 18e eeuw en hebben allemaal een functie. Om de Verboden Stad is een gracht aangelegd en een muur gebouwd. Met het zand dat hiermee vrij kwam, is er een heuvel gebouwd om de keizerlijke tuinen aan de achterkant.
De Verboden Stad is opgebouwd in een binnen en buitenhof. In het binnenhof woonde de keizer zelf. Het buitenhof werd bewoond door de hofhouding. Dit bestond o.a. uit concubines (vrouwen van de keizer, waren er soms wel 25) en paleiswachten. Al met al woonden er enkele duizenden mensen in de Verboden Stad.
Er is geen boompje te zien in de Verboden Stad. Dit heeft een reden. Om indringers en ninja’s zo snel mogelijk te spotten, hebben ze geen bomen in de Verboden Stad laten groeien zodat de slechteriken zich niet konden verstoppen. De tegels op de grond zijn heel diep en speciaal gemaakt zodat de indringers ook niet vanaf onder de Verboden Stad binnen konden komen. De keizer had verschillende kamers om de eventuele indringers te verwarren in welke kamer hij nou sliep. Veel is gericht op het buitenhouden van indringers.
Het mooie aan de Verboden Stad is dat het heel symbolisch is. Er zijn veel draken, schildpadden en beschermende symbolen. Iedere poort en ingang heeft een speciale ingang voor de keizer. Deze ingang mag echt alleen de keizer gebruiken. Zijn familie mag de ingang naast hem gebruiken en zijn personeel de laatste ingang.
Aan de achterkant van de Verboden Stad bevinden zich de tuinen. Dit is een afgesloten gedeelte waar de keizer met zijn vrouwen een rondje kon lopen. Het voldoet wel aan de verwachtingen van een Chinese tuin.
Het was een bijzondere ervaring om een klein, maar belangrijk stukje van de Chinese cultuur mee te krijgen.Wij vervolgden onze weg naar het Zomerpaleis. Officieel was dit het buitenverblijf van de keizer en het is gebouwd rondom een kunstmatig meer, het Kunming-meer. Het bestaat uit prachtige tempels, gangen, paviljoenen en woningen. De schoonheid van de Chinese cultuur was hier zeker in terug te vinden. Oordeel zelf maar.
Na het Zomerpaleis hebben we nog even kort een bezoekje gebracht aan het Olympisch stadion in Beijing!
Tijdens onze weg terug van ons interessante dagje stelde de tourguide voor om naar een acrobatische show te gaan. Wij besloten dit te doen. Hé, je bent in China! Waarom niet? Na wat gegeten te hebben bij een lokaal noodles tentje gingen we, niet wetend wat ons precies te wachten stond, op naar het theater. Voordat wij naar binnen gingen, vertelde onze tourguide dat er voor de show een ceremonie plaatsvindt waar wij helemaal niks van zouden snappen, maar de Chinese mensen heel leuk vonden. Wij waren reuze benieuwd. Voordat de show begon kwam er inderdaad een Chinese manier een heleboel vertellen waar wij niks van snapten. Ondertussen staken mensen heel fanatiek hun handen op of begonnen zij heel hard (en staand) te applaudisseren. Het is een rare en grappige gewaarwording als je totaal geen idee hebt waar het over gaat. Achteraf bleek het een ceremonie te zijn om de acrobaten succes en veiligheid te wensen. Hier hoort dan een tekening bij die terplekke gemaakt wordt. Een stukje van deze tekening mag je als bezoeker mee naar huis nemen als je dit aangeeft. Het schijnt ook nog geluk te brengen als je de gehele tekst in je huis hebt hangen. Dit wil je als Chinees dus super graag, en wij als nuchtere Nederlanders konden dit tafereel aanschouwen. Hilarische en erg leuk.
Na de show hebben we weer lekker gegeten. De volgende dag moesten we erg vroeg op om naar ons avontuur naar de Chinese muur te vervolgen. Wij werden om 7 uur al opgehaald. De reden waarom wij zo vroeg weggingen is omdat de spits in Beijing niet te vergelijken is met die in Nederland. Er zijn zoveel auto’s die de stad in en uit moeten. Je rit duurt soms 2 uur langer. Dat is natuurlijk zonde omdat wij maar beperkt aantal dagen hebben! Deze keer zonder tourguide. De chauffeur sprak geen Engels, dus de tourguide van vandaag had ons wel vier keer uitgelegd waar wij hoe laat moesten staan.
De volgende dag na ons westerse ontbijtje (haha) ontmoetten wij de chauffeur op de afgesproken plek. De Chinese muur was zo’n drie uur rijden. De Chinese muur leek in mijn ogen altijd iets onwerkelijks, iets zo groot en ver van mijn bed. Vandaag was dan echt de dag dat wij het wereldwonder gingen aanschouwen. We hadden er heel veel zin in!
Na een ritje in de kabelbaan voldeed het he-le-maal aan onze verwachtingen…………….
We hebben ongeveer drie kilometer gewandeld over de muur (wat voor Shewa voelde als 10). Het was erg warm, dus ondertussen veel water gedronken. We hebben vooral genoten van het uitzicht. Zover je kijkt zie de Chinese muur, dat is echt bizar. Het heeft een totale lengte van 6000 kilometer! Echt ongelofelijk dat dit met de hand is gebouwd. Oorspronkelijk werd de muur gebouwd als verdedigingslinie. Dit is ook nog steeds te zien aan de kanonsgaten in de torens. Sommige plekken zijn nog ongerestaureerd wat zorgt voor een oud historisch gezicht.
Buiten de overweldigende lengte van de muur is de natuur in dit gebied ook prachtig.
We zijn zo’n 3,5 uur op de muur geweest. Met oog op de verkeersdrukte was het tijd om weer richting het hotel te rijden en onze laatste middag/avond in te gaan. Na een lange rit met, helaas, wat file zijn we lekker gaan lunchen in een heel modern café. De eigenaar van dit café had zelf ook te gekke reizen gemaakt. Alle souvenirs had hij in het café gezet. Grappig om met hem een praatje te maken. Hier hebben wij ook kennis gemaakt met een Zweedse man. Hij had een half jaar van zijn sabbatical gehad. Het is altijd inspirerend en mooi om iemand op een bepaald moment en plaats te spreken over zijn/haar belevenissen. Die Zweedse man zien we waarschijnlijk nooit meer, maar toch zal ik het gesprek onthouden.
Het café beviel zo goed dat wij er s’ avonds weer naartoe zijn geweest om ons afscheidsdiner te nuttigen. Het was de laatste avond van deze geweldige reis! We hebben er met onze zwakke maagjes op geproost. Inmiddels zijn we al vier weken verder en is het fotoboek in de maak. Wij kijken terug op een geweldige reis die je niet zo snel weer zal doen. De verschillende culturen, omgevingen, mooie uitzichten en mensen maakten deze reis tot iets onvergetelijks. En ja, wij hebben het 3,5 samen uitgehouden.. Veel mensen vroegen zich af hoe dit is gegaan. Nou, wij kunnen jullie geruststellen hoor. Wij zijn nog lang niet uitgereisd samen!
Bedankt voor het lezen en de reacties!
Liefs Jan en Shewa
